یادم نمیره و دلم صاف نمیشه هیچوقت...

نمیشه یادم بره جنگ ایران و عراقو... نمیشه یادم بره حادثه منا رو... هزارتا چیز دیگه هم نمیشه که یادم بره... دلم صاف نمیشه با هیچکدومشون.... دلم صاف نمیشه با امروزی که بخاطرش یسری مدال افتخار گرفتن... اصلا ما دشمن هم بودیم حتی و توی جنگ هم بودیم حتی ! کجای دنیا میشه به زدن آدمایی که بیخبرن از همه جا و بی دفاعن افتخار کرد...

نه دلم میخواد ببینمشون نه باهاشون مذاکره ذاشته باشیم نه هیچی... فقط نباشن جلوی چشمامون توی زندگیهامون... زندگی خودشونو بکنن ما هم زندگی خودمونو... 

امروز مستند این حادثه رو دیدم... فیلمها عکسها... جسدهای تکه تکه شده ی روی آب... توضیح اون آقا که جزو تیم جست و جو بود... که دمای سطح آب خلیج فارس پنجاه درجه بود و اجساد وردم کرده بودن و دو برابر شده بودن... که حدود صد تا جسد پیدا نشد اصلا و در لحظه انفجار پودر شده بودن توی هوا... 

یادم نمیره ودلم صاف نمیشه هیچوقت...