هی تو!ببین من از همه بیشتر میفهمم و همه چیز زندگی همه به من ارتباط مستقیم داره !

آدم های کمی هستند که "درک میکنن" . خوب که نگاه کنی میبینی دور و برت پر شده از آدمایی که وقتی میری از ناراحتیت باهاشون صحبت میکنی ، برداشت های عجیب و غریب خودشون رو دارن ، و متهمت میکنن و تهشم نصیحت ، اونموقعس که کم حرف میشی . به تنهایی گرایش پیدا میکنی و معدود آدمهایی که میدونی درکشون بالاست . میرم بهش میگم دوست ده دوازده ساله م بخاطر یک پسر ، به من خیانت کرد و حتی پشیمون هم نشد ، میگم توی شرایط بدی بودم و بهش نیاز داشتم ، ولم کرد بخاطر یه پسر که کمتر از یه ماهه میشناسدش و رابطشون هنوز هدف مشخصی هم نداره . گفتم گریه کردم و قلبم شکست . برمیگرده میگه "اعتماد به نفست پایینه . بیکاری . عقلت کمه . از من یه تو نصیحت اعتماد به نفست رو ببر بالا . من اعتماد به نفسم بالاس واسه این چیزا ارزش قائل نمیشم و و و...." یاد گرفتم دیگه هرگز با این آدم صحبتی درمورد خودم و روحیاتم نکنم . سلام خوبی سلام برسون خدافظ کافیشه .

بهش میگم تک فرزند بودم و وابسته . سنم کمه بیست سالمه . ازدواج کردم . رفتم یه شهر دور . هیچکس رو اینجا ندارم . از صبح ، تا ساعت یازده شب که شوهرم بیاد خونه تنها هستم و خیلی دلتنگ میشم . نمیتونم زود به زود خونواده و عزیزان دیگرم رو ببینم . اوایل خوب بودم ولی بعدش که فهمیدم دوری یعنی چی گریه و زاری هام و غذا نخوردنام شروع شد . برگشته میگه "عزیزم از من به تو نصیحت هیچوقت جلوی شوهرت گریه نکن چون زندگیت خراب میشه . خواهرانه دارم بهت میگم . تو زنی و بنیااااان خانواده رو تشکیل میدی" . راستش عصبانی شدم از دستش . من ازش نظر نخواستم . همدردی خواستم فقط . نصیحت که وااااای...بدتر از این نمیشه . ببین تو فقط وقتی میتونی درمورد زندگی کسی و موضوع مربوط به کسی نظر بدی ، یا بدتر از اون نصییییحت کنی ، که خود اون شخص ازت بپرسه میشه درمورد فلان موضوع نطرتو بگی ؟ میشه نصیحتم کنی و یه راه حل خوب بهم بدی ؟ کسی که میاد دردشو بهت میگه تو فقط گوش میدی ، یه شنونده ی خوب میشی ! همین کافیه و فوق العاده س حتی . این آدمم از لیستم حذف شد .

راستش از وقتی ارتباط راه دورمو با آدمها از سر گرفتم ، فهمیدم خیلی از چیزایی که آرزوشو داشتم توهم بوده . مثلا همین که آی من برگردم وطن با اینا معاشرت کنم . الان که دورادور با یسریشون معاشرت کردم دیدم نه بابا ، معاشرت باهاشوت خیلی هم جالب ، و حتی درست نیست ! خیلیاشون حد ومرز نمیشناسن حتی و آرامشت رو بهم میزنن . آدمی بودم که دوست خیلی خیلی زیاد داشتم . اونم از نوع صمیمی . توی هر محفلی که وارد شدم یه گروه چهار پنج نفره تشکیل دادمو دوستای صمیمی پیدا کردم . ولی کسی که واقعا بپسندم خیلی کمه . کسی که بلد باشه چطور باید رفتار کنه .

نباید از آدما سوال بپرسین . باید بهشون حس اعتماد بدین . اونوقت خودشون میان با شما از همه چیزشون حرف میزنن . کاری که من همیشه کردم و دلیل اینکه شدم سنگ صبور همه اطرافیانم همین بوده . وقتی هم که طرف میاد همه چیزشو بهتون میگه ، اون دهن رو بسته نگه دارین و نه اظهار فضل کنین نه نصیحت . فقط سعی کنین مثل یک دوست واقعی ، شنونده باشین . هی نظر ندیدن و هی نگین من فلان میکنم من بهمان . وقتی ازتون پرسید چیکار کنم بنظرت کمکم کن ، نظرت چیه واقعا ؟ اونموقع تظرتونو میگین ! خیلی ساده س اینشکلی زندگی کردن و ارتباط برقرار کردن ، من نمیدونم چرا خیلیا نمیتونن ! حتما باید فضولی کنن و توی مکالماتشون مدام سوال بپرسن از طرفشون . مدام باید نصیحت کنن و ابراز وجود . مدام باید خودشون رو از بقیه بهتر و عاقل تر نشون بدن . خب سعی کن کمتر حرف بزنی و بیشتر فکر کنی . فکر نمیکنی این بهتره ؟

فعلا فقط فرح آدمیه که واقعا میپسندم و همیشه باهم ساختیم ، و شوهرجون عزیزم گه گفتن نداره چون اون جزو آدمایوعادی زندگیم نیست... همه کسمه... دیگه حالشو ندارم با بقیه حرف بزنم حوصله رفتاراشونو اصلا ندارم...بنظرم اینم حکمتی بود از طرف خدا که اینجا آرومتر بشم و کمتر فکر کنم وطن که بودم یه عالمه دوست و فامیل داشتم . همین فامیل خودشون رو اعصاب من بودن همیشه . عمه م چند روز پیش اس ام اس داد خوشحال شدم ، ولی انقدر ازم سین جیم و سوال جواب کرد که دیگه اخراش واقعا ناراحت شده بودم و دوس نداشتم دیگه بهم پیام بده . وقتی هم بهم زنگ زده بود همینطور... جهیزیه خریدی ؟ کامل ؟ میخوای استفاده ش کنی الان ؟ عروسی نمیگیرین ؟ داماد قراره چیزی بخره ؟ دختر خاله فلانی ازدواج کرد ؟ دخترخاله بیساری نامزد نداشت ؟ و و و ....

تنهایی هم خوبه...آرامش دارم...مرسی خدای خوبم تو همیشه بهترینهارو برام در نظر گرفتی...